پاسخ فشارخون و ضربان قلب به پروتکل ها و حرکات مختلف فعالیت مقاومتی

مقدمه: تمرین مقاومتی، در جهت بهتر شدن آمادگی بدنی و افزایش سلامت جسمانی در افراد بزرگ سال پیشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه پاسخ فشارخون و ضربان قلب به پروتکل ها و حرکات مختلف فعالیت مقاومتی بود. روش بررسی: 12 مرد سالم (با میانگین سن 2/22/25 سال) سه پروتکل فعالیت مقاومتی شامل قدرتی (3 نوبت 4 الی 5 تکراری با 85% 1rm)، هایپرتروفی (3 نوبت 10 تکراری با 70% 1rm) و قدرتی- استقامتی (3 نوبت 15 تکراری با 55% 1rm) را در سه جلسه مجزا اجرا کردند. فشارخون و ضربان قلب قبل و بلافاصله پس از فعالیت در هر سه جلسه و در پروتکل هایپرتروفی بعد از هر حرکت اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس دوطرفه مکرر تحلیل شدند. یافته ها: آنالیز آماری داده ها نشان داد که اگرچه فشارخون سیستولی پس از سه نوع فعالیت مقاومتی افزایش معنی داری داشت (001/0=p)، اما بین سه نوع پروتکل تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بااین حال، ضربان قلب هم در پاسخ به سه فعالیت مقاومتی به طور معنی داری افزایش یافت و بین اثر پروتکل های فعالیت مقاومتی بر ضربان قلب هم تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0p<). با مراجعه به آزمون تعقیبی مشاهده شد که افزایش ضربان قلب در پروتکل قدرتی کمتر از دو پروتکل دیگر بود. مقایسه نتایج فشارخون و ضربان قلب بعد از حرکات مختلف در پروتکل هایپرتروفی نشان داد حرکات مختلف با وزنه میزان فشارخون و ضربان قلب را به طور متفاوتی تغییر می دهند (05/0p<). بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری نمود فعالیت مقاومتی از نوع قدرتی با استراحت طولانی تر بین نوبت ها و حرکات، ضربان قلب را کمتر از پروتکل های هایپرتروفی و استقامتی افزایش می دهد.